انگشتر و گردنبند

نگین آمیتیست در سایه رنگهای ارغوانی روشن تا بنفش پر رنگ دیده می گردد. رنگ بنفش آمیتیست ناشی از ملحق گشتن مقدار کمتری عنصر آهن در هنگام رشد بلور کوارتز می باشد. سپس اشعه های گاما که با مواد داخل نگین میزبان به بلور ساطع میشوند سبب گشته که آهن در معرض تشعشع به رنگ ارغوانی یا بنفش درآید. همین نگین شامل پدیده دورنگی سستی می باشد و معمولا بصورت بنفش و سرخ فام مایل به ارغوانی خویش را نشان می دهد. رنگ های بنفش سیر تا ارغوانی آن معمولا در بازار دنیای حاوی ارزش بالاتری میباشدند.

دیدنی هست بفهمید که در بازار امتیست به رنگ سبز هم فروخته می گردد که معمولا با حرارت دهی امتیست در بالای 500 میزان سانتیگراد بدست می آید و در حقیقت نام اصلی آنها پرازیولیت (prasiolite) و گونهی کوارتز هست. همان رنگ میتواند در دمای 150 سانتیگراد از بین برود.

بعضی از کوارتز های سبز در طبیعت یافت گشته لیکن اغلب آمیتیست های سبز رنگ در بازار زیورآلات به وسیله عملیات حرارتی بدست می آیند که اکثرا آنها هم از برزیل استند.وقتی کریستال امتیست حرارت (حدود 470 تا 750 میزان سانتیگراد) ببیند اغلب به رنگ زرد، قهوه ای و نارنجی تبدیل می گردد. لیکن وقتی دارنده مقداری زیادی عنصر آهن (Fe2+) باشد به رنگ سبز در می آید.متاسفانه در بازار عالمی و بخصوص در ایران نوع های آمیتیست مصنوعی و سننتیک و همینطور شبهه آمیتیست انبوه یافت می گردد. آمیتیست های مصنوعی که با نیزان ترکیب شیمیایی آمیتیست اصل تولید میشوند درواقع اولین بار حدود 50 سال پیش یعنی 1970 ساخته گشتند و از آن پس جواهرفروشان هنگام خرید آمیتیست خیلی توجه بخرج میدهند. همانطور که در عکس بالا مشاهده می کنید آمیتیست های سنتتیک با راه هیدروترمال در آزمایشگاه تولید میشوند.

الان نمونه های مانند آمیتیست یعنی محصول ساخته گردیده از سرامیک – شیشه روسی هم وجود دارد که به نانوسیتال ها نامدار استند. همان مواد که ترکیبی از سیلیکا و اکسید آلومینیوم هست خیلی ارزان تر از نمونه سنتتیک و آزمایشگاهی بوده و به ویژه در بازار ایران به فراوانی دیده میشوند. همین مواد در روسیه تولید می گردد و به راحتی با ابزار قطبش نما پلاریسکوپ شناسایی میشوند. کافی هست گوهر را تحت فیلترهای قطبیده قرار داده و نگین را چرخش دهید. آمیتیست طبیعی چشمک میزند لیکن مواد نانوسیتال زیر پلاریسکوپ به صورت سیاه باقی میماند.

بدیهی میباشد گوهرشناسان با بهره بردن از کالر زونینگ و معاینه دقیق میانباره های آن زیر میکروسکپ میتوانند آمیتیست طبیعی را از سنتتیک تشخیص دهند. نوع های آمیتیست اعلی و باکیفیت حاوی اینکلوژن های ناچیزی بوده و بنابراین تشخیص آنها با نوع سنتتیک گاهی سخت یا غیر میسر می گردد. تا همان اواخر غالبا مواد آمیتیست مصنوعی ساخته گردیده شامل خصوصیت نامدار Brazil law twinning که در گونه های طبیعی حیوان بود، نبودند، لیکن امروزه فهمه رشد یافته در آزمایشگاه را طبیعی و با همان خصوصیت قرار میدهند که قابل تشخیص نباشد. بنابراین حتما هنگام خرید آمیتیست همراه شناسنامه محترم بخرید !