انگشتر و گردنبند

 

 

یکی از زیباترین غزلیات دیوان شمس مولوی را در ادامه با هم می خوانیم :

من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو
پیش من جز سخن شمع و شکر هیچ مگو

سخن رنج مگو جز سخن گنج مگو
ور ازین بیخبری رنج مبر هیچ مگو

دوش دیوانه شدم عشق مرا دید و بگفت
آمدم نعره مزن جامه مدر هیچ مگو

گفتم ای عشق من از چیز دگر می ترسم
گفت آن چیز دگر نیست دگر هیچ مگو

من به گوش تو سخن های نهان خواهم گفت
سر بجنبان که بلی جز که به سر هیچ مگو

قمری جان صفتی در ره دل پیدا شد
در ره دل چه لطیفست سفر هیچ مگو

گفتم ای دل چه مه است این دل اشارت می کرد
که نه اندازه توست این بگذر هیچ مگو

گفتم این روی فرشته است عجب یا بشر است
گفت این غیر فرشته است و بشر هیچ مگو

ای نشسته تو درین خانه پر نقش و خیال
خیز ازین خانه برو رخت ببر هیچ مگو

گفتم ای دل پدری کن نه که این وصف خداست
گفت این هست ولی جان پدر هیچ مگو

 

اشعار مولانا

امیدوارم از این غزل زیبا همچون دیگر اشعار مولانا لذت برده باشید.

احمد شاملو و ازدواج با آیدا سرکیسیان

آیدا سرکیسیان یا آیدا شاملو با نام واقعی “ریتا آتانث سرکیسیان” آخرین همسر احمد شاملو می باشد و در اشعار شاملو، به ویژه در دو دفتر آیدا، درخت و خنجر و خاطره و آیدا در آینه به عنوان معشوقه ی اشعار شاعر، جلوه‌ای ویژه دارد. شاملو درباره تأثیر فراوان آیدا بر زندگی شخصی خود به مجله فردوسی گفت: “هر چه می‌نویسم به خاطر اوست و به خاطر او… من با آیدا آن انسانی را که هرگز در زندگی خود پیدا نکرده ‌بودم پیدا کردم”
احمد شاملو در 14 فروردین ماه 1341 با آیدا سرکیسیان آشنا می گردد. در این سالیان شاملو در توفیق کامل آفرینش هنری به سر می‌برد و بعد از این آشنایی دوره جدیدی از فعالیت‌های ادبی شاملو آغاز می گردد.

آیدا و احمد شاملو در فروردین ماه 1343 ازدواج می کنند و در ده شیرگاه (مازندران) اقامت می کنند و تا آخرین روز های حیات در کنار او زندگی می نماید. در این سال دو مجموعه از اشعار شاملو به نام های آیدا در آینه و لحظه ها و همیشه منتشر می شود و سال بعد نیز مجموعه ای دیگر از اشعار شاملو تحت عنوان آیدا، درخت و خنجر و خاطره! منتشر می گردد و در ضمن برای دفعه سوم عمل پژوهش و گردآوری کتاب کوچه شروع می شود.
در سال 1346 احمد شاملو سردبیری بخش ادبی و فرهنگی هفته نامه خوشه را عهده دار می شود. همکاری او با نشریه خوشه تا 1348 که نشریه به دستور ساواک تعطیل می شود، ادامه خواهد داشت. در همین سال احمد شاملو عضو کانون نویسندگان ایران می گردد. در سال 1347 او عمل روی غزلیات حافظ و تاریخ دوره حافظ را شروع می نماید. نتیجه همین مطالعات بعدها به انتشار دیوان جنجالی حافظ به روایت او می انجامد.
در اسفند 1350 شاملو مادر خویش را نیز از دست می دهد. در این سال احمد شاملو به فرهنگستان زبان ایران برای پژوهش و تدوینِ کتاب کوچه، دعوت می شود و به مدت 3 سال در فرهنگستان باقی می ماند.